Sve manje ljudi odlučuje se da živi i radi na selu. Iako mnogi imaju seoska imanja, radije će živjeti u gradu, pa makar i bez zaposlenja. Takva je situacija i u Tesliću, a ekipa ELTA televizije posjetila je selo Bijelo Bučje na obroncima Vučje planine.
Šesdesetšestogodišnji stanovnik Bijelog Bučja, Simeun Trivunović, kaže da život na obroncima Vučje planine nimalo nije lak. Jedan je od rijetkih koji sa porodicom nije napustio ovaj planinski kraj te se i dalje bave stočarstvom. Svi zajedno rade na održavanju imanja i brinu za stoku. Kako kažu proizvode mlijeko koje otkupljuju mljekare, ali veliki problem im predstavlja i transport mlijeka do otkupnih stanica.
Od opštine Teslić su udaljeni 50, a samo do glavnog magistralnog puta imaju više od 20 kilometara, od čega je 18 kilometara makadamskog puta koji je vrlo uzak i neuslovan. Simeun priča da je selo prije 30 godina brojalo skoro stotinu domaćinstava, a danas ih je samo četiri.
– Nisam ljut na one koji su otišli, ali ih pozivam da se vrate. Bilo bi nam mnogo bolje tako. Ja nisam otišao jer me privukao ovaj planinski kraj, ja sam ga i branio i čuvam naše ognjište. Ljeti je normalan život ovdje, ali zimi je rigorozan, priča Simeun.
Slaba putna komunikacija je samo jedan od razloga zbog kojeg su stanovnici Bijelog Bučja masovno odselili u Srbiju, i to u dva navrata, osamdesetih i devedesetih godina. Samo u opštini Žitište u Srbiji živi oko 500 Teslićana. Svi su se, tvrde, dobro snašli i jedni su od najbogatijih ljudi u toj opštini. I s druge strane Drine bave se stočarstvom, ali, tvrde, u mnogo boljim uslovima.
– U Žitištu smo počeli od štapa i kanapa. Naši ljudi navikli su da rade, a sada imaju mnogo bolje uslove za sve to, kaže predsjednik Udruženja Teslićana opštine Žitište, Ljubinko Petković.
Ogroman pašnjački potencijal na obroncima Vučje planine je neiskorišten. Stada na ispašu dovode i stanovnici okolnih sela, ali čobana nema mnogo. Jedan od rijetkih je Petar Božić. Kaže da je tesko sa sedamdeset i tri godine čuvati stado ovaca na planini, ali drugog izbora, tvrdi, nema. Petar se ovčarstvom bavi posljednjih 20 godina, od kada je ostao bez posla u jednom propalom teslićkom preduzeću. Od toga se, tvrdi, može dobro živjeti, ali zahtjeva mnogo rada.
– Nikad ne možeš leći i misliti da si završio za taj dan. Ovce napada divljač u sred noći, stalno ustajem obilazim. Najčešće ih napadaju vuk i medvjed, ali imamo jake keruše pa one njih otjeraju, priča Božić.
Veliki problem čobaninima je ,tvrde, i minirano područje. S obzirom da Vučja planina predstavlja granični dio opštine Teslić prema Zenici i Travniku njen plato nekad je bio linija razgraničenja. Prvi čovjek opštine Teslić tvrdi da se radi na demniniranju. To je kaže dugotrajan proces koji iziskuje ogomna sredstva. Bez pomoći međunarodnih fondova i Vlade Srpske, opština ne može uraditi mnogo. Ista priča je, tvrdi Miličević, i kod rješavanja putne mreže.
– Sanacija ovog puta je rađena u posljednjih mjesec dana, a počeli smo i sa asfaltiranjem prve dionice. Za nešto više treba nam pomoć oba resorna ministarstva. Kada je u pitanju minirani dio, to su ogromna sredstva, te pokušavamo da ih obezbijedimo preko međunarodnih fondova kroz projekte, kaže Miličević.
I u Odjeljenju za privredu i društvene djelatnosti kažu da rade sve kako bi doprinijeli razvoju sela. U Bijelom Bučju se posebno radi na popularizaciji ovčarstva kroz Ovnovijadu, najznačajniju privredno turističku manifestaciju u ovom kraju. Ne izostaju ni podsticaji iz opštinskog budžeta.
– Opština Teslić iz budžeta izdvaja oko 350 000 maraka na nivou godine i značajna sredstva se odvajaju na ovčarstvo, priča Borislav Tešić, načelnik Odjeljenja za privredu i društvene djelatnosti opštine Teslić
Njegomir Klječanin, stručni poljoprivredni saradnik u opštinskoj Upravi Teslić pojašnjava i da je idealno stanište za ovcu pramenku upravo planinski kraj kao što je to Vučja planina. Uzgajanje ove ovce nije zahtijevno kada su u pitanju ishrana i uslovi držanja,a vrlo značajna karakteristika je i to da se od pramenke dobijaju meso, mlijeko i vuna. Zbog toga se, tvrdi Klječanin, od uzgajanja ove ovce može dobro zaraditi.
Ipak, činjenica je da sela na obroncima Vučje planine polako izumiru. Ista slika je i u ostalim krajevima Srpske. U selima uglavnom ostaju stari dok mlađi naraštaji bježe u gradove.
[facebook][tweet][digg][stumble][Google][feedburner name=”Feed Name”][pinterest][follow id=”Username” size=”large” count=”true” ]
AUTOR/ ELTA TV – BILJANA STOKIC
